Дневник пользователя anTiDraM

Gecə düşərdi, ulduzlar çıxardı. Qara buludların arxasından Ay çıxardı bizə baxardı. Həyətin ağaclarına ipdən yelləncək çəkərdim, uzanardıq. Bir kitab seçərdin, məndə oxuyardım sənə. Başını qoyardın tam bura, sinəmə, köksümün üstə. Saçların əllərimin vətəni olardı, oxuyardım səndə dinlərdin. Yuxun gələrdi, yuxuya gedərdin. Oyatmağa qıya bilməzdim, üzünə tamaşa edərdim. Sənə elə susardım sanki bir musiqi dinləyirmiş kimi. Kipriklərinə baxardım. Saçlarına, gözlərinə, dodaqlarına, qaşlarına, o kiçik burnuna nə bilim baxardım. Şükür edərdim Allaha. Özümə sual edərdim, deyərdim ki “sən bu gözəlliyi, bu özəlliyi həqq edirsənmi?” cavab tapmazdım yenə söyərdim. Bəzən olur da, insana verilən həqq etdiyindən daha çox olur və sırf haqqın üçün…

 Bezisine yad bezisine aydin olan sevgi bir gun o oģlaninda başina gelir. O bir qizi illerdi sevirdi, illerdi onuncun ölurdu. Ama qiz ise ona ehemiyyet vermirdi, deyerini, sevgisini gormurdu. Bir gun oģlan cesaretini toplayb qiza o sevgisini bildirdi.Ama qiz onun sevgisi redd etdi 've dedi. Men basqasn sevirem. Buna oģlan cox uzuldu,ama yenede ümidlerin itirmedi. Qiz ise sevdiyi oglanla gorusur mehriban idiler. Qemli ehvalat bundan sonra baslayir. Gunler aylar kecdi, qiz mohkem xestelenir, bunu esiden oģlan gelir yanina. Gorur cox insan var yaninda qizin sevdiyi oglanda. Hefteler kecir qiz sagalmir. Pencereden baxan həyəti seyr eden qiz, herkesi öz yanina çagirir…