გახსოვს ის ღამე,მე შენ და მთვარე.

მიგვაქროლებდა გრძნობა.

ჩვენით თბებოდა დღეცა და ღამეც

ჩვენი გულები თრთოდა.

მიყვარდა ღამე,მიყვარდა მთვარე

ხვალის იმედი მქონდა.

გახსოვს იმ ღამეს გულები თრთოდა

გარეთ კი თეთრად თოვდა.

მაშინ დამპირდი შენ ზღვა სიყვარულს.

გეყვარებოდი მუდამ.

მე შენთან ყოფნა მგვრიდა სიხარულს

სულ შენთან ყოფნა მსურდა.

თეთრად დაფარა თოვლმა საღამო

და თეთრი ღამე იდგა.

რა ტკბილი იყო და რა საამო

გრძნობა სიხარულს მგვრიდა.

მეყვარებოდი მთელი არსებით

ფიცი დავდევით ერთად.

დღეს კი ვასრულებთ ამ ფიცს არცერთი

და ორივე ვართ კენტად.

დაგელოდება თეთრი საღამო,

დაგელოდება თოვლი.

რა ტკბილი იყო და რა საამო

მხოლოდ მე და შენ ორნი.

დაუკარგია წარსულს სურნელი,

დაუკარგია ფერი

შეყვარებული ქალი სულელი

დღეს წარსულიდან ვმღერი.

აბა აწმყოში რა გამაჩნია

მწუხარებაა ჩემთან.

მე სხვა სამყარო არ გამაჩნია

მე და წარსული ერთად!