წუხელ ისეთი ვნახე სიზმარი,
ცხადში ამ ტკივილს რა გაუძლებდა,
თითქოს შენს სხეულს სუნთქვა შეუწყდა,
და,უშენობა ვერ ვზიდე დედა...

თითქოს ფერები წაერთვა სივრცეს,
მზემ წაიხურა თალხი გლოვისა,
ვგრძნობდი,თუ როგორ დავპატარავდი,
და,ვიქეც უძლურ ნაჭერ მძორისა...

ისეთი ცეცხლი მიწვავდა გულ-ღვიძლს,
სულში ნემსებმა დამიწყეს ჩხვეტა,
რა უსაშველო ტანჯვა ყოფილხარ,
თუნდაც სიზმარშიც,ნუ წახვალ დედა...

გამოფხიზლებულს სიმწრის ოფლიდან,
ტანზე დამფინა უგულო სევდამ,
ღმერთო,ნურასდროს ნუ გამიმეტებ,
და არასოდეს წამართვა დედა...

Нравится