Ölüp cehenneme giden bir adam hakkındadır bu öykü.Bütünün bir parçasıyız.

>Şeytan bu adamı nefis yemek kokuları gelen bir odaya götürür. Odanın
>ortasında büyük bir tencere ve çevresinde oturan insanlar vardır. Bu çok
>zayıf, bir deri bir kemik kalmış insanlar acıyla inlemektedir. Cehenneme
>yeni gelen bu adam tencerenin çevresindeki insanların ellerinde kepçeye
>benzer, uzun saplı kaşıklar görür. Kaşıklar ellerine bağlıdır. Kaşıkları
>tencereye daldırabilmekte ama hiçbir şey yiyememektedirler. Çünkü
>kaşıkların sapı o kadar uzundur ki, ellerindeki kaşıkları bir türlü
>ağızlarına götürememektedirler...
>
>"Lütfen" der adam "bana bir de cenneti gösterir misin?"
>
>Elbette der şeytan;
>
>
>
>"Sonsuzlukta birkaç dakikanın ne önemi var'' der ve onu cennete götürür.
>
>Adam cennete girince hem çok şaşırır hem de kafası karışır. Gördüğü
>manzaranın cehennemdekinden hiçbir farkı yoktur. Yalnızca insanlar mutlu
>ve sağlıklıdır, kahkahalarla gülmektedirler.
>
>''Anlayamadım der. Her şey aynı, herkesin ellerine bağlı uzun saplı
>kaşıklar var ve hepsi de bir tencerenin çevresinde oturuyorlar. Farklı olan
>nedir? Neden burası cennet
>
>''Şeytan adamın sorusunu yanıtlamaz. Tam çıkarken, adam başını bir kez
>daha çevirir ve olan biteni anlar. Herkes ellerindeki uzun saplı
>kaşıklarla birbirlerini beslemektedir.....!
>
>Sonuç olarak,
>
>''Hepimiz bir bütünün parçasıyız ve hepimizin bir başkasına gereksinimi
>var..! Hepimiz birbirimizin tek kanatlı meleğiyiz. Uçabilmemiz
>için kucaklaşmamız gerekir''

Нравится 3