Në fakt, domethënia e qëllimit të jetës është proces i ngadaltë dhe tërheqës, dhe ne ndjejmë misterin e saj të gjatë, por duke mos u dorëzuar kurrë, çdo kush jeton dhe fiton. Mendoj se jeta merr kuptim të plotë atëherë kur projektohet synimi i njeriut për arritjen e një qëllimi.

Jeta është e bukur jetoje, dhembja është e trishtuar harroje. Por si mund të harrohet një gjë e tillë?! Më mirë një fund me dhembje se sa një dhembje pa fund! Nuk mund të shtyhet jeta me një barrë të rendë mbi shpinë, më mirë e di se vuaj pak se sa të vuaj gjatë gjithë jetës. Ndonjëherë them me vete: ndoshta dhimbja dhe vuajtja është kuptimi për jetën, por përsëri ndaloj dhe them: nuk mund të jetë vuajtja dhe dhembja, sepse ka plot njerëz të lumtur dhe plot njerëz të trishtuar dhe pos këtyre këtu hyjnë shumë fenomene. Mund të themi se jeta me kuptim të plotë duhet t’i përjetoj këto fenomene:

-lot

-dhimbje
-dashuri

-lumturi

-respekt

-mirënjohje.

Jeta është vizatim që kur bëjmë gabim nuk mund ta përdorim gomën.

Jeta është avull. Sot je nesër s’je.

Kur jam në vetmi çdo herë mendohem dhe më kujtohen fjalët e babait tim kur më thoshte: "Jeta është herë e ëmbël herë e hidhur, por gjithmonë e zezë!" Kjo është shumë e saktë dhe them: s’kemi më ç’të mendojmë më tutje për jetën - ajo gjithmonë është e zezë?! Por jo nuk është kështu, sepse dikush është shumë i lumtur dhe është i kënaqur me atë çka ja servon jeta, e mirëpret dhe e çmon, e dikush as qe jep një buzëqeshje për diçka shumë madhështore. Dhe fundja, ne jemi vet shkaktar të vuajtjeve tona! Vet ne si individ mundet ta bëjmë vetën, edhe të lumtur, edhe të trishtuar, por ai qe do e bën jetën sa më mire, e ai qe mendon se gati do të behet gjithçka, ai është çdo herë i trishtuar dhe i pikëlluar për atë qe s’arrin dot në jetë. E kur jemi këtu - te kuptimi për jetën, kjo padyshim është pyetja më e rende për t’u përgjigjur. Si mundet qe një njeri të jap një përkufizim të saktë për jetën dhe esencën e saj, kur sot askush nuk pretendon ta ketë gjetur përgjigjen e saktë? Ka shumë nga ata që punojnë pa plan dhe çdo herë dështojnë në çdo punë dhe në fund del pa sukses, sepse nuk përpiqet ta rregulloj sa më mire jetën, sepse nëse sot të kishte nga ata qe jetojnë dhe punojnë me plan, askush nuk dot ishte i varfër ose lypës, por çdokush do të ishte më i mire se tjetri.