Ako nekogas se sretneme, nemoj da mi podades raka. Ako nekogas se vidime, pomini I nemoj da zastanuvas. Ako nekogas se najdeme, zastani daleku od mene. Ako se uste se sakame, ke dojdat nasite denovi.

Mi trebas… kako na zorata-sonceto, kako na teloto-srceto, kako na sonceto-zrakot, kako na tisinata-nemirot, kako na dozdot-kapkite, kako na plimata-osekata, kako na venite-krvta, kako…ti…mene…

Nemoj nikogas da ljubis, mozda nemat da svatis, deka koga ednas ke zasakas, da znaes deka ke patis.

Zaboravot na sakanata licnost e tezok, a ljubovta e sekogas nekoja tazna prikazna.

Koga ke ja procitas ovaa poraka, ti pomisli na mene, kako srceto me stega. Otkoga tebe te znam, se me potseka na tebe, tvoeto ime vo srceto ke go nosam, I dodeka ziveam, tebe ke te sakam.

Ti si cel I ispolnuvanje na mojot zivot. Ti si srce koe me ljubi, uvo koe me slusa. Ti si raka koja me drzi I snaga koja me zajaknuva.

Ne zanes kolku zvezdi ima na neboto, ne znaes kako mi e mene vo zima, ne znaes kolku nekoj te saka, ama znaj deka e so tebe iako si daleku.