Дневник пользователя pakito-srt

Водевме љубов среде бурата

Никогаш не знаете што може да ве снајде во едно типично неделно утро. Сите спијат, истоштени, уморни, завиени в постела, пловат во некој далечен свет. Ако ја имате таа (не)среќа да останете будни, тогаш којзнае што може да ви се случи? Неделните утра се демонско време. Тогаш нечестивите ја користат секоја секунда за да исцедат живот од некое ново наивно суштество кое залутало по патот на сончевите зраци! О, ако за бога знаете, сокријте се од секое едно проклето неделно утро!

Уште потешка судбина ќе ве снајде ако заспиете токму пред неделното утро или поточно кажано ако загубите свест. Тогаш ќе…

Те сакам многу........... Лепотице моја, никогаш нема да ја заборавам онаа ноемвриска ноќ, онаа прекрасна студена вечер кога твоето „те сакам“ отвори нова страница во мојот живот, внесе многу радост и среќа, внесе нова надеж дека навистина ја сретнав долго очекуваната личност со која сакам да го поминам целиот мој живот. Таа ноќ кога за прв пат те бакнав... тоа беше толку убаво чувство што не може да се искаже со зборови. Беше толку магицно, но бев спремен да изгубам многу, да дадам сè, само да дојдам до тебе, да бидам во твое присуство, да ја осетам твојата топлина и…

Знам дека моето срце има лажено,
но сега говори, со искреноста
на невидлива пријателска врска, сврзана во тајност.
Доаѓајќи од мене, можеби ова изгледа неверојатно,
но во господ се колнам – вистина е:
пријатели сме до вечноста и засекогаш, засекогаш ќе те сакам.

Сиот живот бев сонувал
да сретнам некоја со неверојатна убавина
и штом ќе ја најдам, да ја шармирам
и моја да биде.... засекогаш.
Ја најдов и, навистина, таа е сè што посакував и повеќе, но
не е шармирана, ниту заинтригирана....
Си помислувам – што ли можам јас да ѝ понудам?
Солзите ми ги топлеа очите и замаглуваа видот,
додека тврдоглаво глумејќи храброст ѝ го упатив
истиот незаинтересиран поглед кој ми го фрли…

prodavam dvorno mesto od 1000 m3 ako iska nekoj mesto se namira od veliko turnvo na 30 km po tocno u selo ivanca zaitrsiranite moje da mi pisat na posta ili da mi se obadat na tel 0038971323546

Одамна не сум ти кажал
дека ќе го пречекорам сиот свет
и ќе ги украдам сите нераскажани приказни
за да ти ги шепотам во ноќите несони.

Одамна не сум ти кажал
дека станувам љубоморен
на секоја сенка што те милува,
штом се оддадеш на слаткиот сон.

Одамна не сум ти кажал
дека не можат да ме дофатат
ниту најзавидливите злоби,
кога со рацете ќе ме обвиеш.

Одамна не сум ти кажал
колку многу сакам
да ги откријам сите слики втонати
во твојата „Вселена“.

Одамна не сум ти кажал
дека те сакам.

Солза од око паѓа,се лизга
Поточе на образ прави
По неа друга и друга...
Се редат една по една.
Сакам да ја исплачам тагава
силно гради што ми стега.
Сакам да исплачам река
со солзиве мали бисерни.
Бистра река од солзи солени.
Силна како болкава моја.
Да однесе се лошо со себе.
Да ги измие очиве плачни.
Да го излечи телово од болка.
Да ја прочисти душава од тага.
Да отвори пат нов пред мене.
Патеката да ја обележи.
до местото свето,чисто.
Каде душите се среќни.
Очите се насмеани,весели.
А телото е силно,полно со елан.
Оти сaмо така ќе можам…

Tvojot zbor e ona sto mi treba, tvojot pogled e ona sto posakuvam,
tvojot osmeh e ona za sto sonuvam, tvojot baknez e ona sto mi nedostiga.

I moreto laze ako kaze deka go ima poveke od moite solzi, zasto nikoj ne znae, pa ni more, kolku gi posakuvam usnite tvoi.

Cuvaj ja mojata slika, srceto moe te moli, zasto kopijata te gleda, a originalot te saka.

Ako sum kriv-optuzi me. Ako pogresiv-okrivi me. Ako ne rabra-ke ti povtoram. Ako ne me sakas-ke si odam.

Lezam
vo sobata, srceto mi cuka, misla silna nakaj tebe me vlece, se prasuvam
kade si I sto li sega pravis I…

Одев и застанав.
Се свртев и видов.
Го видов моето минато.
Не, не го видов минатото
туку една јасна слика
на ужаси, болка и среќа.
Ги затворив очите и
погледнав напред во
мојата иднина.
Не, не погледнав во иднината
туку во замаглен прозорец
со уште повеќе солзи и мачења.
И стојам, незнаејќи каде,а
не смеам да застанам.
Колку повеќе чекам
времето се побрзо лета.
Повторно ја погледнувам
сликата на минатото
и дури сега забележувам
дека низ неа ѕиркаат зраци
и знам
тоа е моето одамна поминато детство
кое не се враќа веќе.
Се вртам,
го гледам и прозорецот на иднината
и од таму допира зрак,
зрак кој е тешко да се забележи.
И се уште не знам каде да тргнам,
а времето тече.
Дали да се вратам назад
и да…