Дневник пользователя dana
ერთ ბრძენთან მივიდა ჭეშმარიტების მაძიებელი ახალგაზრდა.
– მე მთელი ცხოვრება ვეძებ ჭეშმარიტებას, მაგრამ ამაოდ. იქნებ დამეხმაროთ.– უთხრა მან ბრძენს.
–მომიყევი, რას აკეთებდი, რომ გეპოვა ჭეშმარიტება?
– მე ვიცოდი, რომ კაცობრიობის მიერ დაგროვებული სიბრძნე, ჩაქსოვილია
წიგნებში და ბევრს ვკითხულობდი, – თქვა ახალგაზრდამ და ბრძენს გაეღიმა.
– მე ვიცოდი, რომ ზეციურ სიბრძნეს ადამიანებს გადასცემს რელიგია და ამიტომ ვკითხულობდი წმინდა წერილებს და დავდიოდი ტაძრებში.
ბრძენის ღიმილი გახდა უფრო ნათელი და მრვლისმეტყველი.
– მე ბევრს ვმოგზაურობდი, ვხვდებოდი ბრძენ ადამიანებს, რომ მათთან საუბარში და კამათში მეპოვა ჭეშმარიტება.
ბრძენმა თანხმობის ნიშნად თავი დაუქნია, მაგრამ როცა ნახა, რომ ახალგაზრდა გაჩუმდა…
„თუ თავად არ მართავ საკუთარ რეალობას, ის იწყებს შენს მართვას!“ © ვადიმ ზელანდი
ძალიან მაინტერესებს, გაქვს თუ არა განსაზღვრული შენი ცხოვრების მთავარი მიზანი?
პრობლემა იმაშია, რომ ადამიანების უმრავლესობამ საერთოდ არ იციან რა უნდათ, სამაგიეროთ, მათ ზუსტად იციან რა არ უნდათ.
- „მე არ მინდა მქონდეს ასეთი დაბალი ხელფასი!“
- „მე არ მინდა ვიყო მსუქანი!“
- „მე არ მინდა ვიყო ცუდათ!“
- „მე არ მინდა ეს მთავრობა!“
- „მე არ მინდა მყავდეს ასეთი გარემოცვა!“
- და ა.შ.
სამყაროსთვის არ არსებობს ნეგატივი და პოზიტივი. სამყაროსთვის არ არსებობს სიკეთე და ბოროტება. სამყაროსთვის არ არსებობობს კარგი და ცუდი – არის მხოლოდ ის, რისიც შენ გჯერა!
„ჩვენი წარმოდგენები იმის შესახებ, თუ როგორ უნდა…
მომიტევე მაგრამ პირდაპირ უნდა გითხრა: "ეგო – სხვადასხვა პოზაში ხმარობს ადამიანს!" …და ხშირად ძალზედ გარყვნილ ფორმებში. ამ გარყვნილების ერთ-ერთ ვარიანტს – საკუთარი უბედურების სამყაროზე გადაბრალება წარმოადგენს.
ეგო საკუთარ თავს სრულყოფილად და ყოვლისმცოდნედ თვილის. სწორედ ამიტომ, ეგოს ტყვეობაში მყოფი ადამიანი, ვერც კი აცნობიერებს, რომ მან თავად აირჩია ის ცხოვრება, რომელშიც ცხოვრობს და თავად უზრუნველჰყო ყველაფერი ისე, როგორც ის ცხოვრობს.
- ესეიგი, ვინ არის დამნაშავე იმაში, რომ ის ასეთი უბედურია?
პასუხი მყისიერად ჩნდება: "რა თქმა უნდა სამყარო". აი თურმე ვინ არის ყველაფერში დამნაშავე.
შემდეგ კი ეს აზრი ეპიკური რომანივით ვითარდება:
- მე, ასეთი შესანიშნავი ადამიანი, პტაქტიკულად სრულყოფილების განსახიერება, იძულებული ვარ…
"სიმართლე მწარე წამალია, არ გესიამოვნება, მაგრამ მოგარჩენს!" © ონორე დე ბალზაკი
ადამიანებთან ურთიერთობის პრაქტიკის ზრდასთან ერთად შევნიშნე, რომ მათ ძალიან უყვართ თავიანთი პრობლემები და უდიდესი ენთუზიაზმით იცავენ საკუთარ ტანჯვას.
ახლა ვიხსენებ, რომ ადრე მეც შეუპოვრად ვიცავდი საკუთარ ტანჯვას.
შენც, ჩემო ძვირფასო მკითხველო… შენც ძალიან გიყვარს შენი პრობლემები და დიდი ენთუზიაზმით იცავ საკუთარ ტანჯვას!
შეიძლება შენ ახლა შემეწინააღმდეგო და მითხრა: "ხომ არ გაგიჟდი გიორგი, როგორ შეიძლება პრობლემები მიყვარდეს?"
როგორ და ჩვეულებრივად!
იმისათვის, რომ ადამიანმა საკუთარ თავს დაუმტკიცოს, თუ რა "მაგარი ტიპია", ის არაფრისგან ქმნის პრობლემას, ხოლო შემდეგ ამ პრობლემის მოგვარებაზე იწყებს ზრუნვას.
არ დაგავიწყდეს, რომ – ეს ყველაფერი…
დაწყებული საკუთარი თავის, სიტყვებისა და ქცევების ურწმუნობით, არასრულფასოვნების კომპლექსით დამთავრებული, დღეს ძალიან ბევრი ადამიანი იატანჯება სხვადასხვა სახის კომპლექსებისგან. ერთ დროს, მეც მათ რიგებში ვიყავი, ასე რომ ეს საკმაოდ ნაცნობი თემაა ჩემთვის და რახან მე შევძელი ამ სენისგან განკურნება, დამერწმუნე, რომ თუ კარგად მოინდომებ – შეძლებ შენც.
რა არის კომპლექსი და საიდან მოდის ის?
სოციუმის მიერ ადამიანს თავს ეხვევა სხვადასხვა სახის კომპლექსები, ანუ მეტწილად ის ბავშვობაში ჩნდება და შემდეგ ღრმად იდგამს ფესვებს, რაც მთელი ცხოვრების განმავლობაში განუყრელი მეგობარივით გვერდში უდგას და ყველგან თან დაყვება მას. თუ ჩაუღრმავდებით ამ კომპლექსების გაჩენის მიზეზსაც კი შეიძლება მივაგნოთ.
- როგორ?
მოდი ავიღოთ…
- ააფრინე ალალიო, რაც არ არი, არ არიო.
- აბესალომი და ეთერი ღმერთმა შეჰყარა ერთფერიო.
- აგორებული ქვა ხავსს არ მოიკიდებს
- აგრე არ უნდა, თაყაო, შენ რომ მამული გაჰყაო.
- ადრე ადგომა მეტი სიცოცხლე არისო
- ადრე ამდგარი ჩიტი ნისკარტს იწმენდს, მძინარა - თვალებს იფშვნეტს
- ადრე ამდგარსა კურდღელსა, ვერ მოეწევა მწევარი
- ავი კაცი აღდგომასაც ავია
- ავი კაცი თავისთავის მკვლელია
- ავი შემნახავი ქურდის ამხანაგიაო.
- ავი შემნახველი ქურდის ამხანაგია
- ავი შვილი დედმამის ჭირიაო
- ავი ძაღლი არც თითონა სჭამს და არც სხვას აჭმევს.
- ავმა რა ქნა - ავის მეტი
- ავს ნუ იქ და ავისაგან ნუ გეშინიანო.
- ავსა კაცსა ავი სიტყვა ურჩევნია სულსა, გულსა.
- ათასად კაცი დაფასდა, ათი ათასად ზრდილობა, თუ კაცი კაცად არ ვარგა, რას არგებს გვარიშვილობა.
- ასჯერ გაზომე და ერთხელ გაჭერიო.
- ამდენ აღმართს თავდაღმართიც…
ნათქვამია, ქვეყნად ტკივილი რომ არ იყოს, ადამიანი, ალბათ, ენასაც არ ამოიდგამდაო; რომ ბედნიერებაც და უბედურებაც ერთნაირად საჭიროა და ერთ–ერთის არ არსებობის შემთხვევაში, მეორეც არ იქნებოდაო. ალბათ ასეც არის… ყველა რომ გახარებული იყოს, ყველას რომ ბედნიერი ცხოვრება ჰქონდეს, მაშინ ხომ ფასი აღარ ექნებოდა ბედნიერებას, თვითონ ამ სიტყვის ცნებაც აღარ იარსებებდა. ახლა კი, ტკივილი რომ არსებობს, ტანჯვა რომ არსებობს, იმიტომ ჰქვია ბედნიერებას ბედნიერება, იმიტომ მიისწრაფის მთელი ცხოვრება ადამიანი მის მოსაპოვებლად. ზოგი პოულობს მას, ზოგსაც ჰგონია რომ იპოვა, მაგრამ მერე ხვდება, რომ ბედნიერება მხოლოდ მის ილუზიებში არსებობდა; ზოგიც მთელი ცხოვრება ეძებს, მაგრამ ამაოდ. ეს იმიტომ, რომ, ხშირად, იქ არ ვეძებთ ხოლმე მას, სადაც…
მერე მოვიდა მითხრა,
შენ მიყვარხარო და შენთან ერთად,
ბედნიერება მინდა.
მე კი პასუხად არა ვუთხარი,რადგან ვერ ვიტან იმ ვაჟს.
ახლა გაიგებს თუ როგორია
რომ მიგატოვებს ვიღაც.
უცებ შეებრალა პატარა გოგონა,
სასწრაფოს ეძებს ბინას,
იქ კი ეტყვიან რომ იმ გოგონას ახლა საფლავში სძინავს.
ბიჭს მოეძალა ცუდი ფიქრები
ვეღარ მიმხვდარა რა ქნას,
მიდის საფლავთან სიმწრით გულზე
მუშტით დააყრის მიწას.
-ნუთუ ძვირფასო ჩემი ბრალია,რომ მიგაბარეს მიწას?
ახლა ცოცხალი დავიარები,მაგრამ მკვდარი მაქვს გული,
გთხოვთ არასოდეს არ მიატოვოთ,ქალის სათუთი სული...
