Дневник пользователя ana
წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია...
მთელი ცხოვრება სულ წამებში აღმიწერია...
უცნობზე ფიქრით ამივსია ცრემლით თვალები,
მე ამ ცხოვრებას არც გავურბი, არც ვემალები...
როგორ მიხვდები შენ ჩემს გრძნობას, ანდა იარას?
მე გულზე ისეც ბევრმა დარდმა გადამიარა...
მაგრამ რა იცი ვის ეკუთვნის ეს ჩემი დარდი,
იქნებ არავის აღარ ვუთხრა: მეც შემიყვარდი!...
წუხელ ნამთვრალევს ბევრი ლექსი დამიწერია...
ერთ ლექსზე შენი სახელიც კი წამიწერია...
იქნებ დამწერმა, წამკითხავმაც იქნებ ინანოს,
...იქნებ ამ გულმა სიყვარული დაიგვიანოს...
იქნებ უეცრად მე ცრემლებმაც კი მომაკითხონ...
ალბათ ვერაფრით გავიხსენებ წარსულს, რომ მკითხონ...
ხშირად ტაძარში შესულს ლოცვად ჩამძინებია...
დამმძიმებია ეს ცხოვრება, დამმძიმებია...
ასე არასდროს მიფიქრია მე ცხოვრებაზე...
ჩავფიქრებულვარ, ვერც კი ვხვდები…
ხანდახან ისე მომენატრები
გულში წვეთებად ცრემლები ცვივა
მომენატრები და ავტირდები
რადგან შორსა ხარ და გული მტკივა!
ფიქრები?_ისევ მაწამებენ.
ოცნება?_რავიცი გაქრა.
დანახვის სურვილი?_შემომრჩა...
იმედის ნაპერწკალი?_ჩაქრა.
უშენოდ ვერ ვძლებდი?_გავძელი.
ძნელია რა ვუყოთ ახლა.
ეს სევდა ბოლოს თუ მომიღებს.
ვერ გეტყვი შენ თვითონ ნახავ,
ოცნება?_რავიცი დასრულდა
ფიქრები?_მაწუხებს ახლაც.
რა ძნელი ყოფილა სიცოცხლე,
გულს თუ სიყვარული ახლავს..
Ras edzeb?-Siyvaruls ratom?-mchirdeba ipove?-vera ratom?-meshinia risi?-dakargvis....
ლამაზია შენი თვალები მრავლის მეტყველი. რა კარგი არის მაგ თვალების უსიტყვო მზერა. მე არასოდეს ყურს არ ვუგდებ უაზრო სიტყვებს ადამიანში ყველაზე მეტად თვალების მჯერა...
ქუჩას მივუყვები გულდამძიმებული,
ვიღაც მიღიმის და ვიღაც მესალმება.
მე კი ჩემს გრძნობებში აწურული,
შენი უხმო ლანდი მენატრება....
ამდენ სიამაყეს რისთვის ვთამაშობდი,
ვდარდობ და დარდზე დარდი მემატება.
მაშინ რომ შენ ალერს გავურბოდი,
დღეს შენი გაბრაზებაც მენატრება...
ჰოი რა დღეები გაფრენილან
ვნანობ და ჩემი თავი მენანება,
შენი ალერსი მენატრება...
მაინც არ გეძახი ისევ ამაყი ვარ,
წლები კი რა უაზროდ მეფანტება.
ისე დავიღალე მარტოობით
შენი მონატრებაც მენატრება
შენ სადაც გძინავს იმ ოთახის ჰაერი მინდა . . .
გვერდით გეჯდე და მძინარეს გიცქერდე მინდა . . .
შენი თვალების სითბო და ეშხი მათბობდეს მინდა . . .
როდესაც მთვარე სადარაჯოდ ამოვა ცაზე,მე მოფერება მინდა . . .
შენი ხელების სიძლიერე მათბობდეს მიბდა . . .
შენი ტუჩების სიწითლეს ვირეკლავდე მინდა . . .
მე შენი გრძნობის დამორჩილება მინდა . . .
მე შენთან ერთად მთელი ცხოვრება მინდა . . .
მე შენთან ერთად დედამიწის შემოვლა მინდა . . .
მე შენთან ერთად დაბერება და ლამაზი სიკვდილი მინდა . . .
მე შენთან ერთად მთვარეზე ჯდომა და მზის ამოსვლა მინდა . . .
მე მხოლოდ შენი თვალებით ნათქვამი სიტყვები მინდა…
აღელვებული ზღვა არის ქალი,
მიუწვდომელი ლურჯი ცა არის,
შეუცნობელი,თან შეცნობილი,
უკიდეგანო სამყარო არის.
ხან ამაყია და თან დიადი,
ხან ბოროტია,ხანაც ზვიადი,
ხან ცბიერია როგორც მელია,
ხან მიამიტი,ნაზი შველია,
ანგელოზია და თან ფერია,
ხან მოყვარეა,ზოგჯერ_მტერია,
ზეცად ასული,მიწად დასული,
ყველაფერი და არაფერია.
სურს,_აგამაღლებს,აგიყვანს ცამდე,
ან დაგამცირებს,დაგცემს მიწამდე,
გაგანადგურებს,თუ არ უყვარხარ
და სიყვარული მისით იწამე.
იგი ჩრდილია.მისდევ,_გაგირბის,
უკან მოდიხარ,_ის თან მოგყვება,
თუ კი შენ შეძლებ ჩრდილად აქციო,
ქვესკნელში ჩახვალ,_თან ჩამოგყვება.
ხან წყაროს წყალი არის ანკარა,
დალევ,კვლავ გინდა რომ დაეწაფო,
ხან კი მზე არის მწველი,თაკარა,
გწვავს,ვერ ახერხებ,რომ გაეცალო.
ზოგჯერ სატანა,ზოგჯერ ღმერთია,
ხან მრავალია,ხან არცერთია...
და მაინც ქალი არის ფერია,
არაფერია..........
ყველაფერია..........
მომატყუე, რომ გიყვარდი თითქოს...
გული, სევდით დამიტოვე სავსე...
დღემდე ისევ, იმ დღეებზე ვფიქრობ...
რა გინდოდა, რას მერჩოდი ასე....
მომატყუე, ვითომ იყავ სათნო...
შენზე ფიქრი მაინც, ისევ მავსებს...
გავგიჟდები, ასე როგორ დაგთმო...
რა გინდოდა, რას მერჩოდი ასე...
მომატყუე, ამიბნიე კვალი...
ვეფერები იმ სანატრელ წუთებს...
გელოდები, მონატრებით ხვალის...
გულში კოცონს შენს სიყვარულს ვუნთებ...
მომატყუე და წამართვი ზეცა...
მარწმუნებდი არაფერს აქვს ფასი...
მახსოვს, მაშინ თეთრი კაბა გეცვა....
სიმართლის და სისპეტაკის მსგავსი...
მომატყუე, დამიბედე წელი...
ახლა, ასე მიმატოვე გზაში...
არ ჩაქრება გულში ცეცხლი ძველი...
სიყვარულით ავსებული თასი...
დღემდე ისევ. იმ დღეებზე ვფიქრობ...
რა გინდოდა, რას მერჩოდი ასე...
მომატყუე, რომ გიყვარდი თითქოს...
გული, სევდით დამიტოვე სავსე..